İnançlılar Ne Kadar Samimi?

Bir dine inanan her birey bu inancıyla birlikte aslında ahiret hayatına, cennet ve cehennem olgusuna bununla birlikte sonsuz bir hayatın olduğuna ve bu dünyanın sadece sınav yeri olduğuna da inanır. Bir başka deyişle bu hayatın geçici ve asıl hayatımız olmadığına inanır.

Dine inanan çoğu birey dinine gönülden bağlandığını belirtir ve din konusunda şüphe dahi duymadığını söyler. Onlara göre sonsuz yaşama doğru atılan ufacık bir adımdır bu dünya. Ve esas olan sadece yüce yaratıcının huzurundaki o diğer dünyadır. Tüm bunları söylerken çok yürekten söylerler gibidirler. Neredeyse bizler bile hiçbir kuşku duymadıklarını düşünürüz.

Peki gerçekten de böyle midir diye ne yaptıklarına bakarsak? İşte o zaman çok ilginç uygulamalar ile karşılaşırız;

Çoğu inançlı, inançsız herhangi birinden çok daha fazla dünyaya bağlanır aslında. Her ne kadar bu dünyanın sınav yeri olduğunu düşünse ve hakikatin burası olmadığını savunsa da bu dünyada hep daha iyisi çabalar ve elinden geleni yapar. Bunu bir kenara bırakırsak; hemen her inançlı bir yakını kaybedince günlerce ve haftalarca kendini kaybeder. Mutsuz olur ve ağlar. Oysa o hayatını kaybeden yakını hakikate ulaşmıştır ve ağlayan inançlının inancına göre de kendisi de yine onunla görüşecektir. Ama buna rağmen yine de kendilerini tüketirler.

Bunun asıl sebebi muhtemelen her inanın içinde bir yerlerde farkında dahi olmadığı yüce bir yaratıcının olmadığı hissinin bulunmasıdır. Bu hissi her inançlı insan bastırır ve ancak çok acı bir durumda karşı karşıya kalır bu gerçek ile. Oysa onlar gerçekten inansalardı ve içlerinde iman gerçek olsaydı ölümde dahi üzülmemeleri gerekirdi. Çünkü dini tüm açıklamalar yeterli teselliyi sağlamaktadır.

Buna rağmen insanlar bu dünyaya bağlılıkları sebebiyle ve aslında duydukları inançsızlık nedeniyle bir daha görüşemeyeceklerini hissederler. Bunun farkında dahi olmasalar; aslında kimse kolay kolay gerçek bir inanç veya iman duymaz.

Uzun lafın kısası; genelde inançsızlar için söylenen, herkesin içinde -inançsızlarda dahi- bir yaratıcıya karşı duyulan inanç vardır düşüncesini tersine çeviriyorum ve diyorum ki; herkesin içinde -inançlılarda dahi- bulunan bir inançsızlık vardır.

Hayyam